vrijdag 29 januari 2010

'Kan ik haar vertrouwen?'

Gisteren kreeg ik te maken met een hond die panisch is in de auto. De vraag was of ik daar wat mee kon. Dat weet ik natuurlijk niet van te voren maar er is altijd een gesprek aan te gaan. We zijn niet uitgebreid ingegaan op de reden van zijn paniek omdat hij niet heel duidelijk aangaf waar het vandaan komt (deze hond heeft langer bij anderen gewoond dan bij deze vrouw). Ik vermoed dat hij een keer geraakt is door een auto. Maar als een dier daar niet meer over wil zeggen, dan laat ik het. Dan gaan we alleen naar de gewenste situatie. Ik heb hem uitgebreid laten zien in beelden wat van hem verwacht wordt als hij meerijdt in een auto. We hebben het hele parcours, van sleutels pakken tot uitstappen, doorlopen. Hij kwam op een gegeven moment zelf met het idee dat hij dan ook kan slapen in de auto.
Toen vroeg hij ineens: ‘Kan ik haar vertrouwen?’ Ik begreep de vraag niet maar de hond stelde hem tot drie keer toe. Toen viel bij mij het kwartje: de hond vroeg zich af of de vrouw deze nieuwe slag ook mee kan maken. Haar ervaring met hem is om met een paniekhond de auto in te moeten. Onbewust zal ze verwachten dat het weer gebeurt en de hond zal die verwachting oppikken en ernaar handelen.
In dit geval hebben beiden dus iets te doen. Mijn ervaring is dat dieren snel nieuwe denkslagen kunnen maken. Maar daar moet bij worden aangetekend dat ik op dit niveau met het beste deel van dieren praat. Het omzetten in het fysieke is weer wat anders. Dat hebben wij mensen ook: je kunt dingen weten maar ernaar leven ...?

1 opmerking:

  1. Interessant. Ja, wij mensen kunnen elkaar ook wel eens gevangen houden in bepaald gedrag omdat we dat van elkaar verwachten. Dan zijn we ons niet bewust dat we het daarmee ook zelf in stand houden.

    BeantwoordenVerwijderen