Zeer beschadigde dieren

Als ik lintjes zou mogen uitdelen, dan krijgt mijn schoonzus Karin er een. Zij vangt zeer beschadigde hondjes op, zowel uit binnen- als buitenland. Hondjes die ergens anders niet plaatsbaar zijn krijgen bij haar een kans. Met twee van die hondjes heb ik via diercommunicatie contact gehad en het waren de enige dieren die het gesprek op een bijzonder opmerkelijke manier begonnen.
Troy liet een groot zwart blok marmer zien toen ik contact wilde maken. Ik wachtte geduldig, zei hem dat hij voor mij niet bang hoeft te zijn, dat ik hem niks kan aandoen op dit niveau en dat het gesprek op verzoek van Karin was. Na een tijdje gluurde hij langs een van de zijkanten en voorzichtig liet hij contact toe en gaf hij informatie over zijn leven.
Knuppy startte het gesprek met opgetrokken lippen en liet meteen weten dat hij héél hard kon bijten. ‘Blaffen is een wapen en mensen zijn een gevaar en onbetrouwbaar.’
In beide hondjes heeft Karin heel veel geïnvesteerd en het lukte haar een band met ze op te bouwen. Voor mij is zij een held. Maar voor de mensheid onzichtbaar. Vandaar deze ereplek op mijn blog!
(De hond op de foto is niet Troy of Knuppy)