Jonge gierzwaluw Henkie is twee weken huisdier geweest. Hij was uit het nest gevallen en we hebben geprobeerd hem in leven te houden. Op de zesde dag bezweek hij bijna. Ik heb hem toen intuïtief in mijn trui gestopt (het was gelukkig voor hem een koele zomerse dag waardoor ik een trui droeg) en vanaf dat moment begon hij geluidjes te maken. Hij heeft zich mij toegeëigend als plaatsvervangend nest en bloeide helemaal op. We deden samen boodschappen, gingen samen op visite, lieten samen de hond uit en af en toe maakten we een babbeltje via diercommunicatie.Henkie vond alles bij ons thuis mooi om mee te maken: ‘Dat gebeurt niet elke vogel.’ Hij had plezier om ons maar: ‘Mensen zijn zo zwaar. Lach toch es vaker. Wees wat lichter.’
Hij vertelde ook dat hij ons van zich af ging zetten als hij zou gaan vliegen. ‘Ik neem jullie niet als last mee. Als sterretje in mijn hart maar niet als gedachtenlast.’
Henkie heeft ons behoorlijk beziggehouden maar ook hij zit als een sterretje in mijn hart. Heel 2010 zal ik aan hem denken want ik heb een foto van hem op de voorkant van mijn agenda geplakt.
De feuilleton van Henkie is hier te lezen. Het zijn 13 afleveringen geworden. In september staat hoe het Henkie op dat moment verging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten