
Ik heb Baba uitgelegd wat er zou gaan gebeuren en had er een goed gevoel bij. Op de dag van de operatie heb ik ‘m ook nog even benaderd, hem sterkte gewenst, vertrouwen gegeven etc. Het bericht van Boeg viel dan ook wat tegen: “In de loop van de morgen, voor de operatie, vond ik hem thuis wat onrustig. Ik zag er zelf ook tegenop! In de wachtkamer zat hij vreselijk te shaken en was zeer onrustig, wilde bij me op schoot, of liever weg, denk ik. Opvallend was dat hij op de behandeltafel redelijk rustig was.”
Hmmm, maar es vragen aan Baba waarom hij niet rustig was. Baba is glashelder: aan de ene kant was de geruststelling van mij en aan de andere kant de onrust van de eigenaar. Dat laatste viel over hem heen waardoor hij de rust moeilijk kon vasthouden. ‘In de wachtkamer pakte ik zijn angst over,’ vertelt Baba. Op de tafel kon hij zich overgeven.
Hij vertelt een behoorlijke optater gehad te hebben van de operatie. Maar hij doet het ‘keigoed’ volgens zijn baas/kameraad Boeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten