vrijdag 11 mei 2012

Overleggen met dieren

“Je kunt mij niet zomaar ergens neerzetten en dan zeggen dat ik er thuishoor,” aldus Teodoris, de kat. Een paar weken geleden is hij naar een nieuw adres gebracht. De mensen bij wie hij lange tijd in huis woonde, vonden het beter voor hem dat hij naar een ander huis ging. Na een paar weken daar binnen geweest te zijn, durfde de nieuwe eigenaar het aan om met mooi weer de deur open te zetten. Dat ging een paar keer goed, maar op een avond kwam Teodoris niet meer terug. Ik word gebeld met de vraag of ik erachter kan komen waar hij is. Ik vertel Teodoris dat hij vermist wordt. ‘Vermist? Wie is wie kwijt?’ Het is de kat niet duidelijk en ik leg hem het hele verhaal uit zoals ik het gehoord heb. Het is ’s avonds laat is en ik val steeds in slaap tijdens dit contact. Ik beloof Teodoris de volgende ochtend weer contact op te nemen. “Kun je het nog één keer uitleggen?” vraagt hij ‘s ochtends. Als ik dat doe, vertelt hij weer resoluut en gedecideerd opgewonden dat hij niet zomaar ergens is neer te zetten om dan met z’n allen te doen of hij daar thuis hoort. “De mensen hebben deze beslissing genomen met de beste bedoelingen,” leg ik hem uit. “Ze maakten zich zorgen of jij bij hen wel op de goede plek zat.” “Hun zorgen zijn niet mijn zorgen.” Het is duidelijk dat Teodoris niet gekend was in het plan. Vanuit hem gezien is het zó slordig. Hij laat weer weten: “Je kunt mij niet zomaar wegrukken en verplaatsen!” Teodoris lijkt van plan zijn eigen huis te zoeken. Door zijn consternatie kan niet aan de orde komen hoe het nu met hem is en waar hij is. “Goed,” zeg ik, me neerleggend bij deze stagnatie, “Wat kan ik dan voor je doen?” “Ga dit maar aan de kaak stellen!” zegt Teodoris meteen. En dat doe ik nu dus. In onze onwetendheid vergeten we vaak te overleggen met onze dieren. Het doet me denken aan hoe we vroeger met kinderen omgingen. Er werd besloten voor kinderen zonder dat ze inspraak hadden. Zonder voorbereiding werden ze uit huis gehaald en naar een tehuis gebracht als er thuis niet meer voor hen gezorgd kon worden. Men had toen niet door wat voor impact dit op een kind had. We hebben een wereld te winnen want nu doen we nog net zo naar dieren. We vergeten dat dieren ook een bewustzijn hebben, heel veel begrijpen en dat er met hen te communiceren is. Ik heb al veel dieren gesproken die niet begrepen dat ze ineens naar een ander huis of een asiel moesten. Wat hadden ze verkeerd gedaan? Teodoris heeft op deze manier van zich laten horen. Zijn mening telt mee. (De kat op de foto is niet Teodoris, maar onze kat die wel even model wilde zitten.)