Ik ken een hond waar ik me soms zorgen om maak. Zijn situatie is niet ideaal en zijn eigenaren niet echt capabel om hem op te voeden. Ik besluit een babbel te maken met het dier. Hij laat zien dat hij zich aanpast aan zijn mensen: hij laat zich niet opvoeden, gaat zijn eigen gang, vernielt dingen, is zo dol als een stier en incasseert zijn straffen. Hij laat zich aan mij ongenaakbaar zien.
Ik vertel hem dat het me verbaast dat hij zich op deze manier staande weet te houden en dan maakt hij me deelgenoot van een geheimpje: om zich heen, om zijn kern/zijn wezen, heeft hij een vierkant geplaatst. Daarin zit een klein deurtje en daar mag ik even doorheen. Dan zie ik dat het daar binnen warm, intiem, rustig, stabiel en gezellig is. Zijn privé terrein! Een stukje van hemzelf waar niemand mag komen.
Ik krijg prompt de lachkriebels en zelfs tranen van blijdschap. Wat heeft dit diertje het goed voor elkaar! Ik hoef me dus geen zorgen te maken over dit hondje. Hij heeft zijn innerlijke leven helemaal op de rit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten