Harde leermeester

Niet elk gesprek gaat makkelijk en vanzelf. Dit keer is het flink zoeken samen met de vrouw van een kat waarom de kat een schilletje om zich heen heeft gecreëerd en waar de bozigheid en irritatie rond hem vandaan komen. Ook wil de vrouw graag weten waarom de kat haar een aantal weken geleden heeft gegrepen.
Na veel gepuzzel komen we erachter dat er teveel ballast, teveel meegenomen energie van anderen in het huis en de tuin hangt. Ook rond de vrouw hangt teveel energie van anderen, vindt hij en hij laat haar zien als een soort Michelin-poppetje. De kat wordt er bijna overspannen van en kan er niks meer bij hebben.
Als ik met hem terugga naar het moment dat hij de vrouw beet, laat hij weten dat hij niet meer gesteld was op de ballast die zij via haar hand onbewust aan hem doorgaf. Ik vraag hem of het nodig was om het zo te doen. Hij wist geen andere manier om het haar duidelijk te maken. Er komen geen excuses, alleen de opmerking dat hij misschien een harde leermeester is.

‘Kom jij over mijn leven beslissen?’

Dat was een van de eerste vragen die een kat aan me stelde. Ik reageerde (woordeloos) meteen: nee, ik ben alleen de tolk, jij en je mens beslissen.
Toen ik dit de vrouw vertelde, zei ze: ‘De kat beslist.’
Even voelde ik de verantwoordelijkheid die ik heb als tolk: versta ik het dier goed en interpreteer ik het goed? Gelukkig is dat nooit een punt: als ik informatie van het dier doorgeef, kunnen mensen dat bijna altijd heel goed plaatsen en vinden het typisch bij dat dier passen. Vaak sluit het ook aan bij hun eigen idee over het dier of de situatie.
In dit geval had de kat al begrepen van de vrouw dat ik gevraagd werd om te tolken over dit onderwerp. Vandaar zijn directe vraag aan mij. Hij zei ook dat hij me niet kende. Waarom zou hij met me praten? Ik heb me toen laten screenen door hem. Dat wil zeggen dat ik hem de gelegenheid gaf mij helemaal te bekijken en dan wordt je echt gewogen, hoor! Er is dan niks te bedekken of te verdoezelen. Vrije dieren doen dit vaak, huisdieren veel minder. Ik denk dat die zo gewend zijn aan mensen dat ze mij en passant in zich opnemen. Deze kat dus niet. Het onderwerp was te belangrijk.
Hij had hetzelfde naar de dierenarts: ‘Wat kent hij mij? Hoe kan hij beslissen over mijn leven?’
Het is voor deze kat volkomen helder dat hij dit zelf kan regelen met zijn mens. Ze verstaan elkaar goed.

Engeltje in de modder

Soms lijkt het wel of je een engeltje spreekt. Van de week had ik dat met een jonge pup. Het dier liet zich zó zuiver zien. Alles ging in beelden, er kwam geen enkel woord van haar bij me binnen maar ze wist zich door middel van die beelden heel goed kenbaar te maken.
Ze let op intenties van mensen. Kijkt achter de mens, lijkt wel. En kan daarom op haar jonge leeftijd al heel goed met mensen opschieten die naar onze normen handicaps hebben.
Het laatste beeld dat ze liet zien was dat ze door de modder rolde. De eigenaren konden dit niet goed plaatsen omdat ze natuurlijk wel eens vies werd maar niet zo extreem als ik hen nu voorlegde. Ineens begreep ik het: deze hond, dit engeltje, wilde laten weten dat ze ook gewoon hond is. Gewoon dollen en ravotten, energie kwijt moeten en hond zijn.

Praten levert begrip op

Waar las ik het laatst, dat met elkaar praten begrip oplevert?
Daarom praat ik zo graag met dieren. Zij kijken vaak net iets anders tegen dingen aan waardoor er meer wederzijds begrip ontstaat.
Neem de vogeltjes: hoe vaak wordt katten niet verweten dat ze op vogels jagen? In een gesprek met een kat kwam een vogelaar ter sprake en de angst van de katteneigenaar dat de vogelaar de kat wat zou aandoen. Maar de kat kwam met het volgende: ‘Wij hebben dezelfde fascinatie.’
Als je het zo bekijkt, zouden de kat en de vogelaar kunnen samenwerken. Misschien heeft de kat de vogeltjes eerder in het vizier en kan de vogelaar aan de kat zien waar de vogel zit. Hij kan zijn foto schieten en net voordat de kat toespringt kan de vogelaar de vogel waarschuwen.
Een goede vorm van samenwerking, lijkt me. Bij mijn weten zijn er geen muizelaars of rattelaars die katten willen verhinderen deze dieren te eten. Dus de kat komt wel op een andere manier aan zijn voedsel.

Uit of thuis?

Soms komen in een week tijd elkaar aanvullende onderwerpen ter sprake in verschillende gesprekken.
Van de week gaf een kat door: ‘Jullie denken altijd dat dieren binnen/thuis horen.’ Het ging om een andere kat uit dat huis die al een flink aantal dagen weg was.
Twee dagen later belde een vrouw over een kat die ze uit de volkstuinen had meegenomen. Het katje heeft de winter bij haar in de flat doorgebracht en gaf heel duidelijk aan dat ze graag de zomers bij de volkstuinen wil doorbrengen. In een beeld liet ze kalende herfstbomen zien. Tegen die tijd zou ze weer in de flat willen wonen. Want deze kat heeft zowel het vrije leven in zich als het knusse huiselijke.

Twee cavia's en een kat

Van de week tolkte ik in een gesprek tussen Hanneke en twee van haar cavia's.
Hanneke houdt ook een blog bij. De geïnteresseerde kan lezen hoe zij het heeft ervaren.
Omdat Hanneke het zo leuk vond, hebben we vanmiddag ook met haar kat gepraat.