Nooit moeder zijn

Mijn generatie is gaan luisteren naar kinderen. Tegenwoordig luisteren we ook al naar dieren. Het moet niet gekker worden, zullen sommigen denken. Maar is het wel zo gek?
Ik tref regelmatig dieren die graag een nestje jongen gehad zouden willen hebben maar die dat nooit zullen meemaken omdat ze ongevraagd gesteriliseerd zijn. Het ene dier is goed uit te leggen waarom de mens hiervoor gekozen heeft, het andere dier blijft in een verlieservaring steken.
Het zal hetzelfde zijn als bij mensen die ongewenst kinderloos zijn. De een zal ermee leren leven, de ander zal een blijvend verliesgevoel ervaren.
De manier van hiermee omgaan is bij mens en dier ook al vergelijkbaar. Zo loopt een hond het liefst met een knuffeldier rond, een kat wil graag een kitten erbij in huis, een andere kat wil graag dat de ongesteriliseerde kat in huis een nest krijgt zodat zij oma kan zijn, weer een andere kat ontfermt zich vol liefde over elke kat die het maar toelaat.
Ik sprak een keer een paard dat wist dat ze niet gedekt zou worden maar mij tot twee keer toe heel liefjes probeerde over te halen om de eigenaar toch te vragen of … want ze zou zo’n goede moeder zijn, zei ze.
Onlangs heb ik geprobeerd te bemiddelen en zo gebeurde het dat ik in een van mijn netwerken liet weten een kater te zoeken om een jonge kat te dekken. Ik kreeg reacties dat de asiels al zo vol zitten. Dat is zo maar ik zeg ook niet tegen iemand die zwanger wil worden dat de kindertehuizen vol zitten. Daarom ben ik blij dat ik alleen maar tolk ben en niet hoef te oordelen over de individuele dieren en hun wensen.